Het is nog best pittig!

Eerlijk gezegd had ik er niet helemaal op gerekend. Mijn man is nu bijna drie weken weg (komende zondag) en meestal is het na een week weer rustig in huis. Nu helaas nog niet. Ik vind het zelfs nog best pittig! Ik calculeer altijd een week in om samen met de kinderen weer aan elkaar te wennen, aan het ritme samen. De kinderen zoeken vaak hun grenzen even op, om te kijken hoever ze bij mij kunnen gaan. Ik hou er rekening mee en dat is niet zo erg. Echter lijken we nu ons ritme nog steeds niet helemaal gevonden te hebben.

Verdriet

Na de eerste week waren de mannen ’s avonds al een keer echt intens verdrietig. Zo sneu! Zo hadden ook allerlei scenario’s bedacht; “Wat nou als papa niet meer terug komt? Wat nou als papa dood gaat? Wat nou als papa in een draaikolk terecht komt?”. Ik heb ze gerust gesteld. Beloven dat dat níet gebeurt kan ik natuurlijk niet. Maar dat kan je normaal gesproken ook niet beloven. Je weet nooit wat er gebeurt onderweg. Zo raakten zes collega’s van mijn man tijdens vorige missie betrokken bij een aanslag in Djibouti. Typisch gevalletje van verkeerd moment op de verkeerde plaats…  Dat soort beloftes maak ik dus bewust niet, gelukkig is de kans natuurlijk èrg klein dat het gebeurt. We hebben lekker geknuffeld samen en ik ben met de jongens samen in het grote bed in slaap gevallen. Echt waar, zulke momenten hakken erin! Het breekt mijn moederhart.

Gewone ritme

Het beste is gewoon om in je gewone ritme verder te gaan. Dat is mijn ervaring ook. Maar dat is dit keer toch nog makkelijker gezegd dan gedaan. Juist doordat de jongens slecht (gaan) slapen kom ik zelf maar weinig toe aan tijd voor mijzelf. ’s Avonds ben ik ècht helemaal af. Ik plof op de bank, neem een kop thee en doe niks meer. En ja, daar gaat het meteen ook fout. Ik moet dan ook eigenlijk even wat in huis opruimen. Vaatwasser inruimen, puin ruimen in de woonkamer…. dat soort dingen. Gewoon om bij te blijven. Ik begin ’s ochtends nu dus al steeds in de bende. Lekkere start van de dag hoor ;).

Bekkeninstabiliteit

Tijdens mijn laatste zwangerschap had ik last van bekkeninstabiliteit. Het is nooit helemaal meer over gegaan en met drukke dagen heb ik er ’s avonds nog last van. Op het moment is het in alle hevigheid weer terug! Dat komt gewoon door de drukke dagen en eigenlijk TE weinig rust. Ook heb ik een paar dagen lekker gewandeld om wat aan mijn conditie te doen, maar wandelen is ook funest! Ik ben maar weer begonnen met de oefeningen die ik destijds kreeg van de bekkentherapeut…

Hopelijk snel beter

Gisterochtend heb ik het huis toch maar even grondig aangepakt. De tafel leeg en alle rommelige plekjes opgeruimd, de stofzuiger er door, even gedweild, de keuken en toilet schoon en natuurlijk alle was gedaan. Morgenochtend starten we lekker in een schoon huis! Hopelijk gaat dat een stuk beter! Dus nee, echt lekker gaat het hier nog niet, maar er wordt aan gewerkt. Wordt vervolgd!

2 Reacties over “Het is nog best pittig!”

1. Vervelend dat je ’s avonds zo moe bent dat je niets meer kunt opbrengen, hoewel heel herkenbaar. Maar je hebt dan de volgende dag inderdaad zo’n onprettige start.
   Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…Fotoschuwe kinderen

   Antwoord

2. Zwaar hoor. Je moet toch maar gewoon door als moeder van drie kids. Gave foto’s, daar krijg je wel een vakantiegevoel van! Gaan jullie nog naar hem toe in de tussentijd of kan dat niet? Liefs X
   Lori (Mama’s Jungle) onlangs geplaatst…Plaats een dakkapel bij gezinsuitbreiding

   Antwoord

Geef een reactie Antwoord annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Reactie

Naam *

E-mail *

Site

Stuur mij een e-mail als er vervolgreacties zijn.

Stuur mij een e-mail als er nieuwe berichten zijn.