Mijn man is weer thuis!

Je hebt het vast wel gemerkt dat het de laatste tijd hier een stuk rustiger was. Afgelopen tijd was het hier in huis erg druk. Sowieso met de avondvierdaagse, maar ook met de naderende thuiskomst van mijn man. Op een of andere manier krijg ik dan toch altijd een soort van nesteldrang, het huis moet netjes!!! De kinderen vragen extra aandacht, want het is natuurlijk heel erg spannend dat papa thuis komt!

Zondagmiddag en -avond hebben we het huis versierd. Slingers in huis en in de voortuin opgehangen, A4’tjes geprint met een welkomstekst erop en de vlag hing uit met ballonnen er aan. Ook hadden de jongens helemaal zelf een taart gebakken en versierd met marsepein en fondant. De kinderen gingen zondagavond pas laat slapen, ze waren echt hyperdepieper, wat natuurlijk logisch was. Maandags waren ze ook vroeg wakker. Het was 03.30 uur.

We gingen op tijd naar de haven toe, het schip zou om 10 uur de havenhoofden passeren. We stonden echter vast voor de brug voor de marinehaven. Stress!!!! Wat een drukte. We hebben er echt 20 minuten gestaan en gelukkig waren we nog nèt op tijd om het schip aan te zien komen. Snel wikkelden we het spandoek uit en toen konden we gaan zoeken. Al die marinemensen zien er natuurlijk hetzelfde uit in marinekleding. We hadden mijn man eerder gevonden dan hij ons! 😉 De kinderen waren uiteraard helemaal blij om papa weer te zien! Ze zwaaiden en riepen naar hem, zo fijn weer! Het was nu wachten totdat de valreep werd bevestigd. Helaas regende het wel heel erg. We hebben echt een uur en een kwartier in de stromende regen gestaan. Super balen, we stonden als verzopen katjes op de haven. Maar het mocht de pret niet drukken hoor en het was het helemaal waard.

Om 11.15 uur mochten we dan eindelijk aan boord komen. Het duurde even voordat we op het schip waren, maar wat waren de jongens blij dat ze papa weer in de armen konden vliegen! De jongste had ik meegenomen in de draagzak. De kinderwagen meenemen vind ik echt niet handig en hem los laten lopen vond ik ook geen goed plan, dat duurt namelijk veel te lang. In de draagzak op mijn buik (normaal gesproken als ik hem draag, dan draag ik hem nog wel eens op mijn rug) kon hij het allemaal prima zien en was het voor hem ook wel te doen. Ook F was dus helemaal blij om papa weer te kunnen knuffelen, ik haalde hem uit de draagzak en zo kon hij fijn even bij papa op de arm. Iets na 12 uur was het eindelijk vastwerken. Dat betekent dus dat papa mee naar huis mocht!!!

Tevens wil ik even van de gelegenheid gebruik maken om iedereen te bedanken die lieve berichtjes voor mij heeft achtergelaten hier op de blog en op social media. Ook wil ik bedanken voor de kaartjes, cadeautjes, whatsappjes en dergelijke die ik allemaal heb ontvangen! Het heeft mij allemaal heel erg goed gedaan, zeker op de momenten dat het net even wat minder ging thuis. Ik waardeer het allemaal heel erg. Dus: Bedankt!!!!

Geef een reactie Antwoord annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Reactie

Naam *

E-mail *

Site

Stuur mij een e-mail als er vervolgreacties zijn.

Stuur mij een e-mail als er nieuwe berichten zijn.